O wydziale

Wydział Leśny SGGW w Warszawie nawiązuje swoimi tradycjami do Szczególnej Szkoły Leśnictwa utworzonej w 1816. Była to pierwsza na ziemiach polskich – a jedna z pierwszych w świecie – leśna uczelnia o charakterze akademickim. W roku 1832, w ramach represji po powstaniu listopadowym, carski zaborca zamknął Szkołę. Od 1816 roku działał też Instytut Agronomiczny w Marymoncie, gdzie w 1840 roku powstał Oddział Leśny a sam instytut przemianowano na Instytut Gospodarstwa Wiejskiego i Leśnictwa. Instytut prowadził kształcenie na dwóch poziomach: wyższym dla przyszłych ekonomów i zarządców, a także synów właścicieli ziemskich, oraz elementarnym – dla przyszłych kwalifikowanych robotników. Instytut w 1869 roku został przeniesiony do Puław w ramach represji za patriotyczne postawy uczącej się młodzieży a w 1914 r., na początku I wojny światowej, na rozkaz władz carskich ewakuowany do Charkowa.

Już w 1907 roku, podczas zjazdu Galicyjskiego (Polskiego) Towarzystwo Leśnego podnoszono potrzebę powstania leśnej uczelni, która powinna zostać zlokalizowana w Warszawie i kontynuować szczytną tradycję Szczególnej Szkoły Leśnictwa i Instytutu w Marymoncie, działającego wówczas jeszcze Puławach ale z ograniczoną możliwością kształcenia Polaków. Rosyjskie władze administracyjne nie wyrażały zgody na utworzenie wyższej uczelni leśnej w Kongresówce. Dopiero po dziewięciu latach starań, już w trakcie I wojny światowej, uzyskano zgodę na otwarcie od września 1916 r Wyższych Kursów Leśnych przy Towarzystwie Kursów Naukowych. Zajęcia dydaktyczne odbywały się w Muzeum Przemysłu i Rolnictwa (obecnie budynek Centralnej Biblioteki Rolniczej przy ul. Krakowskie Przedmieście 66) oraz w ówczesnej Szkole Mechaniczno-Technicznej ufundowanej przez finansistów Hipolita Wawelberga i Stanisława Rotwanda przy ul. Mokotowskiej 4/6. Zajęcia

prowadzili m.in.: Stefan Biedrzycki, Władysław Jedliński, Edmund Malinowski, Franciszek Staff, Józef Trzebiński – przyszli profesorowie SGGW oraz: Ryszard Błędowski, Józef Czaplicki, Adam Czartkowski, Jan Kloska, Władysław Michalski, Leon Makarewicz, Sławomir Miklaszewski, Józef Rosiński, Władysław Smosarski.

Po odzyskaniu niepodległości Towarzystwo Kursów Naukowych przekształca się w Królewsko-Polską Szkołę Główną Gospodarstwa Wiejskiego. Rok później Uczelnia zostaje upaństwowiona i nazwana Szkołą Główną Gospodarstwa Wiejskiego (SGGW). Początkowo w jej skład wchodziły dwa wydziały: Rolniczy i Leśny. Rada Naukowa Wyższych Kursów Leśnych podjęła decyzję o ich stopniowej likwidacji w 1920 roku. Studenci, którzy zdali egzamin przejściowy, zostali przyjęci na II rok Wydziału Leśnego SGGW. Ryszard Biehler jako główny organizator Wydziału Leśnego SGGW, a wcześniej dyrektor Wyższych Kursów Leśnych, został pierwszym dziekanem tej placówki wyższego szkolnictwa leśnego. Dekretem Naczelnika Państwa z 13 marca 1919 r. został on mianowany profesorem zwyczajnym leśnictwa SGGW. Dużym problemem SGGW i Wydziału Leśnego był brak siedziby do prowadzenia wykładów i ćwiczeń. Niektórzy pracownicy mieli zajęcia w budynku miejskim przy ul. Miodowej 23, inni w osadzie pałacowej w Skierniewicach. W 1922 r. uzyskano oficynę pofabryczną w domu przy ul. Hożej 74, a po zlikwidowaniu w 1924 r. Średniej Szkoły Leśnej część zajęć odbywała się również przy pl. Trzech Krzyży nr 8. Z woli Sejmu RP Uczelnia w 1923 r. otrzymała 11-hektarowy obszar ziemi na Polu Mokotowskim, a następnie fundusze na budowę szkoły przy ulicy Rakowieckiej. Tak zwany Pawilon I oddano do użytku w roku 1929 i przeniesiono do niego część zakładów Wydziału Leśnego, chociaż większa część Wydziału pozostawała nadal przy ul. Miodowej. Własne pomieszczenia uzyskano dopiero krótko przed II wojną światową, w nowym budynku zbudowanym przy ul. Rakowieckiej, dzięki staraniom rektora Jana Miklaszewskiego. W czasie drugiej wojny światowej SGGW została zamknięta przez okupantów, a w jej murach stacjonowały wojska niemieckie. W okresie tajnego nauczania edukacja nadal trwała, wydawano dyplomy ukończenia studiów. Po zakończeniu wojny SGGW, jako pierwsza uczelnia w Warszawie, zainaugurowała rok akademicki. Było to 15 maja 1945 r.

W 1956 roku, w zamian za ziemie majątku w Skierniewicach oraz część Pola Mokotowskiego, uczelnia decyzją Rady Ministrów i władz Warszawy otrzymała tereny na Ursynowie wraz z sąsiadującymi gospodarstwami w Wolicy, Natolinie i Wilanowie. Rozbudowa SGGW w nowej lokalizacji rozpoczęła się w latach 60. W 1989 r. do Pałacu Ursynowskiego przeniesiono siedzibę władz Uczelni. Od 2003 r. na Ursynów przeniesiono wszystkie wydziały, w tym Wydział Leśny. Kampusowi nadano imię Edwarda hr. Raczyńskiego, który, będąc spadkobiercą rodu Krasińskich, teren ten podarował Państwu Polskiemu na cele edukacyjne.

W 1919 roku została również utworzona terenowa baza dydaktyczna i terenowa Wydziału w Rogowie. Na mocy rozporządzenia Ministerstwa Rolnictwa i Dóbr Publicznych z dnia 15 lipca 1919 roku SGGW przejęła w zarząd nadleśnictwo w Skierniewicach. Na podstawie uchwały Rady Ministrów z dnia 1 stycznia 1955 roku lasy pozostające w zarządzie Szkoły zostały wyłączone z Ministerstwa Leśnictwa i przekazane Ministerstwu Szkolnictwa Wyższego dla celów naukowo-dydaktycznych Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. Otrzymały one nazwę „Lasy Doświadczalne Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego”, a ostateczną formę organizacyjną i prawną uzyskały na mocy zarządzenia Ministrów: Szkolnictwa Wyższego i Finansów z dnia 12 lutego 1960 roku. Obecnie Leśny Zakład Doświadczalny w Rogowie stwarza odpowiednie warunki do wykonywania prac naukowo-badawczych przez pracowników naukowych Uczelni oraz stanowi miejsce praktyk i ćwiczeń terenowych dla studentów kierunków: leśnictwo, ochrona środowiska, gospodarka przestrzenna i biologia.

Obecnie na Wydziale Leśnym SGGW w Warszawie oferowane są studia na kierunku „leśnictwo” na wszystkich stopniach kształcenia zgodnych z Deklaracją Bolońską oraz standardami kształcenia MNiSW. Są to: 3,5-letnie studia pierwszego stopnia (inżynierskie) w trybie stacjonarnym, 4-letnie

studia pierwszego stopnia (inżynierskie) w trybie niestacjonarnym, 1,5-roczne studia drugiego stopnia (magisterskie) w trybie stacjonarnym, 2-letnie studia drugiego stopnia (magisterskie) o specjalności „technologie informacyjne w leśnictwie” („Forest Information Technology”) prowadzonych w języku angielskim wspólnie z Wydziałem Lasu i Środowiska Uniwersytetu Nauk Stosowanych w Eberswalde (Niemcy) w trybie stacjonarnym, 2-letnie studia drugiego stopnia (magisterskie) w trybie niestacjonarnym. Kierunek „leśnictwo” posiada pozytywną ocenę Państwowej Komisji Akredytacyjnej.

Od roku akademickiego 2012/2013 na Wydziale Leśnym, na mocy zarządzenia JM Rektora SGGW i porozumienia dziekanów Wydziału Leśnego, Wydziału Ogrodnictwa i Architektury Krajobrazu, Wydziału Budownictwa i Inżynierii Środowiska oraz Wydziału Nauk Ekonomicznych, prowadzony jest kierunek międzywydziałowy „gospodarka przestrzenna”. Są to 3,5-letnie stacjonarne i 4-letnie niestacjonarne studia pierwszego stopnia (inżynierskie) oraz 1,5-letnie stacjonarne i 2-letnie niestacjonarne studia drugiego stopnia (magisterskie). Kierunek „gospodarka przestrzenna” posiada pozytywną ocenę Polskiej Komisji Akredytacyjnej.

Ponadto Wydział oferuje 4-letnie studia doktoranckie w trybie stacjonarnym i niestacjonarnym oraz studia podyplomowe („Zastosowanie Systemów Informacji Przestrzennej w Leśnictwie i Ochronie Przyrody”, „Zrównoważone użytkowanie obszarów leśnych w rozwoju regionalnym” i „Nadzór i zagospodarowanie lasów prywatnych”). Łącznie na wszystkich rodzajach studiów uczy się około 1500 osób. Pracownicy Wydziału prowadzą również zajęcia na innych kierunkach, prowadzonych przez różne wydziały.

Kadrę Wydziału Leśnego stanowią nauczyciele akademiccy, którzy prowadzą nauczanie przede wszystkim na kierunku leśnictwo oraz badania naukowe powiązane z procesem dydaktycznym. Na Wydziale w pełnym wymiarze czasu pracy zatrudnionych jest (stan na 1 stycznia 2014 r.) 80 pracowników naukowo-dydaktycznych i dydaktycznych, w tym: 11 z tytułem naukowym profesora, 18 ze stopniem naukowym doktora habilitowanego, 49 ze stopniem naukowym doktora oraz 2 z tytułem zawodowym magistra. Ponadto działalność Wydziału wspiera 20 pracowników technicznych i 8 administracyjnych.

Wydział posiada uprawnienia do nadawania stopni naukowych doktora i doktora habilitowanego w dziedzinie nauk leśnych, dyscyplina leśnictwo oraz tytułu naukowego profesora nauk leśnych. W wyniku przeprowadzonej w 2010 roku parametryzacji, Wydział Leśny został zaklasyfikowany do I kategorii jednostek naukowych.

(Wykorzystano fragmenty artykułu prof. Andrzeja Grzywacza „Jak powstawał Wydział Leśny SGGW” w Las Polski oraz materiały internetowe WL i SGGW)